Land in zicht!!!!

We zijn er! 5 december om 18:00 zijn we vertrokken en 2e kerstdag tegen zonsondergang waren we bij de eerste boei van de vaargeul door de Suriname Rivier. We wilden niet in het donker naar binnen gaan omdat we de kaarte die we hebben niet helemaal recent is en de vaargeul nog wel eens kan wijzigen.


De overtocht zelf is eigenlijk heel rustig verlopen. De eerste dagen wel flink last van de deining en daardoor vermoeiend. Na een dag of 5 kwam ik goed in het ritme van wacht lopen, eten en vooral veel slapen. Je slaapt nooit meer dan 4 uur achetelkaar dus het is ook zaak overdag voldoende uit te rusten en dat was de eerste dagen niet makkelijk omdat we flink lagen te slingeren. Daarna werd het iets rustiger, maar eigenlijk moet je continue opletten met wat je doet en we hebben allebei best een paar schuivers gemaakt.


Vooral het koken is natuurlijk lastig maar we hebben elke dag netjes een warme maatltijd gemaakt. Pasta, nasi, couscous en pannekoeken stonden op het menu. Verse vis vangen is maar 1 keer gelukt en die smaakte dan ook prima met de vers gebakken frietjes (ook nog een hele toer om die een beetje veilig te frituren in een pannetje olijfolie). De reden dat we weinig hebben kunnen vissen is dat we meestal te snel voeren. Wel vaak beet gehad maar dan verspeelden we de vis tijdens het binnen halen. Een van de laatste dagen wel een mooie Marlin gevangen. Dat zijn van die beetsen met zo’n punt op hun snuit waar sportvissers van schijnen te dromen en speciaal naar op zoek gaan. Het was een prachtig beest maar toen we hem naast de boot hadden bleek hij met ca 1,50m toch wat te groot om aan boord te hijsen. We hebben namelijk geen schepnet. We hoopten al dat hij van de haak los zou komen als ik hem op probeerde te tillen en gelukkig gebeurde dat ook en hij zwom een beetje versuft weer verder.


Verder dus weinig spannends gebeurd tijdens de oversteek. Wel veel mooie zons op- en ondergangen en in totaal in 22 dagen 4 vrachtschepen gezien. Verder op een enkele vogel na helemaal niets.


Na nog een nachtje een rondje te hebben gevaren voor de Surinaamse kust zjn we de ochtend van de 27 de rivier opgevaren. We zaten net in het smalste deel van de vaargeul toen we een enorme hoosbui met windvalgen over ons heen kregen. Ik in mijn korte broek en T-shirt in 1 minuut helemaal doorweekt en de volgend boei was niet meer te zien. Op goed geluk en met een oog op de dieptemeter koers gehouden en gelukkig zaten we redelijk in de buurt toen de bui over was. Verder een schitterende tocht over de rivier naar Paramaribo. De loods bracht net een vrachtschip naar buiten en de loodsboot kwam even lang varen om uitgebreid gedag te zwaaien. Dat doet hier trouwens iedereen die nu langs ons vaart. Na een paar mislukte pogingen door de harde wind en stroming lagen we de 27e in de middag stevig voor anker.


Ondertussen zijn we al een paar keer de wal opgeweest en Paramaribo is een leuke stad die bruist van het leven. We hebben nu ook wel het geluk dat tussen Kerst en oud en nieuw veel mensen vrij zijn. Ik had eigenlijk geen idee hoe het hier zou zijn maar het leven lijkt hier op het eerste gezicht niet slecht. Alle winkels liggen vol en ook veel luxe artikelen en in het centrum voorla veel kleding- en schoen zaken. Ook valt het op dat er veel grote en nieuwe autos rondrijden (aan de linkerkant dus even oppassen met oversteken!).


Morgen gaan we waarschijnlijk hier vlakbij oud en nieuw vieren op een terrein waar van alles te doen schijnt te zijn. We zien sowieso de laatste dagen al overal bandjes optreden en elke avond wordt er overal in de stad al vuurwerk afgestoken. Als we dan voor het slapen gaan nog even in de kuip zitten is dat een prachtig gezicht. Het schijnt wel zo te zijn dat iedereen morgenavond om 23:00 naar huis gaat en dan het nieuwe jaar thuis met familie en vrienden inluidt. De feesten buiten schijnen dan over te zijn. We hebben al wel een cafe gevonden die vanaf 23:00 een feest geven dus we zullen vast nog iets vinden. Er zijn trouwens meer touristen hier. Al aardig wat Nederlanders gezien en ook relatief veel Fransen. Die schijnen vanuit Frans Guyana hierheen te komen.


We gaan zo eens kijken of we op het internet kunnen komen in het internet cafe hier vlakbij. Dus wel weer eerst een stukje varen met de rubberboot. We hebben een paar plekken waar we hem redelijk achter kunnen laten. Het verschil tussen hoog- en laagwater is bijan 2 meter dus het is wel even oppassen dat hij niet onder een steiger vast komt te zitten of ineens schuin aan de steiger hangt.


Iedereen alvast een hele fijne jaarwisseling en tot hoors!

Ron en Bonne