Paramaribo bevalt prima!

Terwijl ik ik dit op het terras van Cafe-Restaurant het Vat zit te schrijven wordt er net een grote kraan van een vrachtwagen geladen. Voor de vorm worden er wat hardhouten bakjes op de straat gelegd om het afvalt te beschermen. Die worden echter al snel tot pulp vermalen, net als de betonnen stoeptegels als het gevaarte verder rijdt. Misschien denken jullie nu: ‘’Cafe het Vat’’???? Klinkt Nederlands.... Inderdaad, en ze hebben naast heerijke nasi, bami, sate en pom ook bitterballen, een broodje kaas en frikandellen op de menu kaart staan. Net als zoveel in Paramaribo herinnert ook dit Cafe aan de tijd dat Nederland hier nog de scepter zwaaide. Wat mij nog het meest verbaast is dat men dat hier blijkbaar wel best vindt. Iedereen is vriendelijk en gastvrij en alles wat aan Nederland herinnert wordt gewoon in stand gehouden. Inclusief straatnamen als de Domineestraat, Knuffelsgracht en de Jodenbreestraat.


Het visum bemachtigen was een ander verhaal. Eerst naar de vreemdelingendienst van de politie voor stempeles op onze bemanningslijsten. Dan de paspoorten afgeven bij buitenlandse zaken. Die een dag later weer ophalen en vervolgens weer een stempel in ons pastpoort halen bij de politie. Iedereen is erg vriendelijk en helpt ons prima maar bij elkaar ben je toch wel weer een dagje zoet. Wat ook wel leuk was dat toen we voor de 2e keer bij de politie kwamen, de dame die ons binnen liet ineens begon te roepen naar haar collega: ‘’Huppeldepup (of hoe hij ook heette..... ZEILBOOOOOOOT!!!!!!). Collega kwam meteen rsutog aangelopen met het etui waar de stempels inzitten die we nodig hadden.


Tot nu toe hebben we onze dagen gevuld met oud en nieuw vieren en een visum regelen. Het eerste was makkelijk: Tussen Kerst en Oudjaar was het hier in de buurt elke avond feest met live muziek en genoeg te eten en drinken. De djogo’s (literfles Parbo bier waarvan het logo wel verdacht veel op Amstel lijkt) gingen er goed in. Oudjaarsavond was zoals we al hadden gehoord wel apart. Tot 22:00 feest op straat en dan gaat iedereen naar huis om daar het nieuwe jaar in te luiden. Wij zijn uiteindelijk ergen s aan de Waterkant (deel van het oude centrum met veel mooie houten panden) beland. Zaten daar tussen nog wat andere verdwaalde toeristen en de mensen die blijkbaar geen thuis en/of familie hebben om oud en neiuw mee te vieren. Na 24:00 nog even aan boord geweest van een ander Nederlands schip dat hier voor anker lag. Er lag een groepje van 4 schepen die min of meer samen op pad zijn en ook samen de oversteek hebben gemaakt. In totaal naast de volwassenen ook 11 kinderen aan boord, dus een gezellige boel.


Woensdag zijn we op visite geweest bij Wim en Anje die met hun 3 kinderen in Commewijne wonen aan de andere kant van de Suriname Rivier. We hadden ze net voor oudjaar op het terras bij het Vat ontmoet en we werden meteen uitgenodigd om eens langs te komen. Ze wonen hier nu 3 jaar en hebben het prima naar hun zin. Ze hebben een huis gekocht in een dorp dat eigenlijk op een oude plantage is gebouwd. Ze wonen helemaal aan de rand van het dorp waar de weg al lang is overgegaan in een zand pad en karrespoor. Doordat ze tegen het oerwoud aanwonen is er aan ‘huisdieren’ geen gebrek. Toen ik ’s avonds in het donker mijn rugzak van het terras pakte kwam er een vette spin onderuit gerend. Wim was het wel gewend en had hem al snel te pakken. Maar verder vooral veel mooie vogels en als echte huisdieren een paar eenden, een schildpad en een kaaiman, de anaconda was net ontsnapt..... We hebben heerlijk gegeten en leuk naar elkaars verhalen zitten luisteren. We hopen dat ze een dezer dagen nog een dagje mee kunnen varen.


Veder hebben we onze was laten doen en wat boodschappen gedaan. Morgen willen we richting Domburg varen. Daar schijnt een Nederlands stel met zun zeilboot te liggen die een eiland hebben gemaakt van petflessen. We hopen dat we de boot daar een paar dagen achter kunnen laten en een tocht naar het binnenland kunnen maken.


Het volgende bericht zal wel pas komen als we daarvan terug zijn. Het ‘plan’ is om dan goed inkopen te doen en eens te gaan denken aan de tocht naar Trinidad en Tobago. Dat is een dikke 500mijl dus 4-5 dagen zeilen.


Tot dan!
Ron en Bonne